“Endorfine en subspace”… slaat dat ergens op?

heeft subspace wel zo veel met endorfinen te maken?

Question
-L- vroeg op in een privé workshop “de beginnende dominant”*): Hoe maak ik nou zo snel mogelijk zo veel mogelijk endorfine aan zodat ik haar in subspace krijg?
Answer:
Voorop (ik ga er elders nog veel meer over zeggen, ook omdat ik hier in Meet the Kinksters ook vragen over kreeg) maar eerst en vooral de tip: “haasten werkt niet!”
En vooral: laten we ons eerst eens afvragen of die relatie tussen endorfine(?) en subspace wel zo éénduidig is als dat sommige mensen graag beweren.
Laat me wat nodige uitleggen over breinen en seks.

---

Allereerst: het brein is een waanzinnig complex systeem met méér schakelingen dan dat er sterren zijn in het ons bekende universum.

Dat is geen claim om er verder niks meer over te zeggen maar het is wel een claim waarmee je de redelijk stupide soep-metafoor omver gooit als manier waarmee veel mensen het brein benaderen.
Een brein is géén soep waar je op het ene punt zout of peper in de (hersen)pan kunt gooien zodat het hele brein zouter wordt, of dat je daardoor ineens iets meer aan gepeperde seks denkt, bijvoorbeeld.

Het brein bestaat uit honderduizenden ‘draadjes’, uitlopertjes van celletjes waar ‘prikkels’ langs lopen, die verbindingen maken, met met onderdrukkers en versterkers en met zelfgegenereerde ‘loops’, celletjes die in bundels samenlopen en weer uitwaaieren met uitsplitsingen en met convergenties, celletjes in grotere en kleinere modules en in verschillende laten die specifieke functies hebben bij mensen (en trouwens ook in de evolutionaire voorgangers van de mens) en dus de banen van celletjes die in ‘pathways’ de prikkels op een chemo-electrische manier vervoeren tussen de verschillende modules.

En het mooiste is nog in mijn ogen nog wel dat dit geheel voortdurend binnen zichzelf aan het zoeken is om zo optimaal mogelijk te functioneren (waarbij het ‘optimaal’ ook weer door dat brein zelf wordt bedacht op verschillende niveaus).
Ons brein is niet star en onveranderlijk maar “plastisch”, dat wil zeggen dat de verbindingen die we veel gebruiken dikker en steviger worden, sneller worden, dat veel gebruikte patronen verder naar achter in ons brein verschuiven -wat eigenlijk wil zeggen dat we ze steeds ‘automatischer’ uitvoeren-. En dat dus allemaal op basis van gevoelige dunne celletjes die ‘met elkaar praten’ middels ‘schakelstofjes’ zoals endorfinen (let wel: endorfineN… tientallen), domapineN, AdrenalineN, SerotonineN Oxytocine, en een he-le-boel andere stofjes die waarschijnlijk lang nog niet allemaal bekend zijn (hoewel naamgevingen als “canabidoinen” waarschijnlijk wel tot de verbeelding spreken).

Kortom, een waanzinnig complexe machine waar we steeds meer over kunnen zeggen op detailniveau maar waar ondertussen nog enorme verschillen bestaan in vorm en functie terwijl de output (het gedrag) ondertussen wel overeenkomstig is.

---

Stofjes en werking

Zeker, als je bepaalde stofjes in het bloed gooit dan staat een paar hartslagen verder dat stofje op veel plekken aan de blood-brain-barrière. Onze bloed-voorraad verdient inderdaad veel meer die analogie met “soep”, zoals net beschreven. Maar bloed zelf is hartstikke giftig voor hersencelletjes dus dat iets in ons bloed zit, dat wil nog zeker niet zeggen dat dat stofje ook gelijk ons brein beïnvloed. Dat moet eerst nog de ‘blood-brain-barrier’ overschrijden.

Nou weet iedereen die een keer goed dronken is geweest of die de energieke liefdevolle gevoelens van XTC heeft meegemaakt, dat er stofjes zijn die je via je maag en darmen, via je bloedbaan in je brein kunt krijgen en dat dit de werking van je brein behoorlijk aangenaam kan ‘verstoren’. Maar waar het over endorfines gaat: dat je endorfines in het bloed kunt meten dat zegt nog maar heel erg weinig over de werking van het brein dat door dat bloed gevoed wordt.

Even terug naar het onderwerp: ‘sub-space’. Als we dit vertalen naar de relatie tussen pijn en mindset die je voelt als “subspace” voelt, dan wordt begrijpelijk dat we daar dus niet over moeten denken als over “een soep die dat met wat honing ‘zoeter’ proeft” maar dat we er meer over na moeten denken als dezelfde computer die op het ene moment werkt als een teksteditor en na het openen van een ander programma als een muziekprogramma of een video-editor.
Natuurlijk beïnvloeden sommige endorfines ook de beleving van de dingen die we meemaken zoals pijn en ‘emotionele pijn’ (lees: vernedering).
Voor pijn is dat ondertussen wel middels PET-scans onderzocht. In het menselijk brein zijn er endorfine-‘pathways’ naar modules in de “anterior cingulate cortex” (A CING), de thalamus (THA) en de nucleus accumbens (N ACC) die de beleving van pijn positief bijkleuren.

Zie het plaatje van Zubieta et al. uit 2001:Side-note
Nou worden dit soort brein-plaatjes vaak gebruikt om de ‘waarheid’ van de bijbehorende psychologische tekst te onderstrepen…
Maar vraag je jezelf bij het zien van dit soort plaatjes wel altijd af of -als voorbeeld analogie- een foto van de accu uit een Tesla nou echt veel zegt over het rijden in een Tesla…

---

De term ‘Subspace’

Dan ook eens even over die term “subspace”…

Ik denk dat er een hele set verschillende ‘mindsets’ met één en dezelfde term worden aangeduid.
Ik denk dat er radicaal verschillende vormen van ‘subspace’ zijn (en dit zijn mijn persoonlijke overwegingen zonder enige wetenschappelijke claim, gebaseerd op discussies met anderen en mijn persoonlijke ervaringen met subbies 🙂 ).

• Ik denk dat je vormen van subspace hebt die meer adrenaline achtig(?) ‘out there’ en meer ‘in contact’ zijn: “kom maar, kom maar, kom maar hier …met ‘meer’ …om mij mijn kracht te laten voelen”.
  Volledig wetenschappelijk onverantwoorde side note Ik denk persoonlijk dat serotonine een rol speelt en dat meen ik te kunnen concluderen aan de ‘subdrop’ die na een uur of 36 optreedt. Die doet me zo ontzettend denken aan de beter gedocumenteerde serotonine-uitputting die de XTC-gebruikers wel aanduiden met “suicide tuesday”.. Dan vraag ik me af of serotonine niet (ook) een belangrijke rol speelt in een aantal ‘subspace’-ervaringen.
• èn dat er ook subspaces die meer spiritueel-serotinine(?) oxytocine(?)-achtig zijn: “Ik zie jou jouw sadisme/ dominantie op mij uitleven en gun je dat zo diep… Let me have you as you are!”.
• èn dat er ook ‘subspaces’ zijn die meer meer ‘naar binnen’ zijn gekeerd, eerder zonder veel onderling contact of communicatie (verbaal of nonverbaal), misschien meer endorfinen(?) bepaald. Vormen van ‘subspace die maken dat iemand in een stille binnenwereld keert, wegduikt misschien zelfs (dissociatie misschien soms van de pijn, in plaats van associatie?).

Sidenote
Ik vraag me ook af of je -als je het al in de prikkelstofjes wilt zoeken- dan niet juist zou moeten nadenken juist over de ontvankelijkheid van de receptoren ipv alleen maar de “hoeveelheid” verhogen -net als bij de dopamine-transmissie bij mensen die met verslaving kampen: hoe meer ‘gebruik’ => hoe meer dopamine => hoe minder dopamine receptoren => hoe meer dopamine er nodig is voor dezelfde uitwerking om het brein in gang te zetten- (en nee: dopamine is niet ‘het genotstofje’! Maar daar schrijf ik meer over in mijn posts in het kader van verslaving op een andere site: PraatmetHans.nl).
Aan de ene kant is het natuurlijk leuk op fetlife en ook voor de (dopamine?) behoefte aan ‘nieuwe kicks’ als je “steeds meer kan hebben”. Maar aan de andere kant zitten daar dan ook wel weer grenzen aan natuurlijk.
Je wilt ook niet dat een pijnsignaal zijn waarschuwende waarde verliest?

Alleen al het feit dat mensen gelijk al behoorlijk in subspace kunnen schieten op het moment dat de ‘D’ die ene halsband om ’t nekkie legt… Dan is er werkelijk nog geen klap geweest! Waar zou al die endorfine dan vandaan moeten komen? Uit de vernedering? (vernedering, beter gezegd: “schaamte” zie je op scans ook terug in de gebieden die pijn verwerken)

Dat maakt dat ik die endorfines dan echt heel lastig vind om aan te nemen als belangrijkste verklaring van de mindset van subspace. Ik heb het ook gedacht hoor, want het klinkt zo lekker duidelijk. Maar nu ik meer van breinen weet is het zó onwaarschijnlijk dat dat het enige is.
Subspace lijkt veel eerder een mindset, een staat van zijn, een emotie waar je in kan schieten en waar je vervolgens steeds verder in weg kan zakken. Net zoals “schrik” niet hetzelfde is als “paniek”, maar het zit wel allebei in de hoek van de emotie “angst”.

---

Hebben we misschien meer aan de polyvagal-theory?

Mogelijk is het ook onverstandig om überhaupt te proberen om het in schakelstofjes in het brein te ver-‘talen’. Misschien is de polyvagale theorie wel een veel betere route om de verschillende subspaces -zoals ik dat zie- in ‘brein-werking’ te vertalen.

• De eerst genoemde “Kom maar op”-subspace mindset is misschien nog beter te begrijpen als een mind-set die gestoeld is op de polyvagal ‘Fight’-reacties in het reptielenbrein,
• de tweede “I feel connected’-subpace is dan misschien nog meer gestoeld op een hersenstam ‘Freeze’ reactie.
• En de derde “Go inside”-subspace is misschien veel meer gestoeld op een Feign-death-reactie in de hersenstam.

Overwegingen bij ‘Traumatisch’
Natuurlijk zijn de polyvagale reacties meestal beschreven vanuit een situatie die sterk onveilig is (met in de sterkste versies juist traumatische situaties) maar ons brein is natuurlijk in staat om een gevoel anders te ‘labelen’ naar aanleiding van de context van dat gevoel. De lichamelijke opwinding of ontspanning van hyperventilatie in een traumatische situatie is een volledig andere dan de hyperventilatie die optreedt bij (vaak ook nodig is voor) orgasme, hoewel het in bloedgaswaarden weinig van elkaar verschilt… eens te meer een reden om geen genoegen te nemen met de soep-metafoor als we naar de werking van het brein kijken.

---

SunspaceN (als meervoud, niet als werkwoord)

Als we dan weer teruggaan naar ‘subspace’ en we kijken naar de ‘specifieke’ BDSM-dubbelheid waarin je op een rationeel-emotioneel niveau een veilig contact aangaat terwijl je op hersenstam niveau in het brein natuurlijk eigenlijk een hele onveilige situatie creëert (middels klappen en/of kruipen)…

Overweging:
Waarschijnlijk kan de ervaring van ‘subspace’ ook nog wel op een hoger brein-niveau ontstaan als ik denk aan de subspace die ik wel bij jonge subbies gezien heb die het zó ontzettend stoer leken te vinden om te kunnen zeggen dat ze in ‘subspace’ waren dat zij helemaal met de ogen draaiend weggg zweefden… om even later in 0,03 seconden weer helemaal ‘bij’ te zijn zodat ze even een instructie konden geven over de juiste ‘camera-angle’ naar degene die die scene aan het fotograferen was, om vervolgens ook gelijk weer helemaal ‘weg’ te zijn. EN IK GA NIET ZEGGEN DAT ZIJ NIET IN SUBSPACE ZIJN!!!
Ik geloof dat zij zich ‘anders’ voelen, dat zij iets beleven! Maar de onnavolgbaar snelle switch doet vermoeden dat het op een hoger brein-niveau gebeurde (de enige manier waarop ik dat zou kunnen verklaren is als het praten over camera-angles zó ontzettend vaak gebeurd is dat het inmiddels op een onbewust niveau is ‘weggeschreven’ maar omdat verbaal functioneren toch eigenlijk wel hogere niveaus nodig heeft is dat niet waarschijnlijk). Maar ik ga ook niet zeggen dat ‘placebo’ geen werkzame stoffen heeft en “dus niet werkt”. Of dat mensen niet heel dronken kunnen worden van 0,0% biertjes met een verkeerd label. Ik wil niks zeggen over de authenticiteit van haar ervaring…

Maar ik denk dus dat we ‘subspace’  beter kunnen begrijpen als we begrijpen dat er ècht verschillende soorten van ‘subspace’ zijn, zowel in het brein als in de uiteindelijke beleving ervan en het niveau waarop we die ervaringen meemaken.

Dus als we als domina(nt) dan al die ‘subspace’ willen nastreven, dan moeten we ons misschien afvragen welke subspace we allebei(!) willen nastreven: “Als jij afgemat en uiterst tevreden naar huis toe gaat, strakjes, wat voor gevoel heb jij dan?”

---

Kookboek-dominantie

Verschillende soorten van subspace hebben natuurlijk ook verschillende fundamenten nodig in (m.i.) relatie, in technische opbouw van pijn/vernedering, in vormen van aandacht/ communicatie.
Ik denk dan ook dat er géén standaard recept is van subspace, ik denk zelfs dat er méér dan één manier is waarop mensen in ‘subspace’ raken en dat endorfines niet de enige basis is.

Ik niet dat er één manier van ‘subspace’ induceren is als D-type. Een aantal posts op Fet, BDSMNL en op diverse fora in de scene hebben zogenaamd “wetenschappelijke verantwoorde” en “altijd-goed”-‘kookboek’-regels die een schijnzekerheid moeten geven aan de -met name de beginnende- dominant. Vaak zijn ze m.i. vooral geschreven ter meerdere eer en glorie van de dominant die dat op het net pleurt (ik kom er niet omheen om hier met enig dedain over te schrijven) en ze doen vaak totaal geen recht aan de individuele verschillen van de behoeften van Doms en subs, en van verschillende relatie-vormen, en door verschillende communicatie stijlen.
Het gevolg van zulk soort ‘kook-boek-dominantie’ is dus vooral dat -zeker de beginner- een onterecht ‘houvast’ meent te hebben, een lijstje dat je als Dom uit begint te voeren zoals ie het gelezen heeft… en daarmee wordt juist kookboek-dominantie dus vaak juist een reden om onvoldoende na te vragen #WTF er nou eigenlijk gebeurt in het koppie van jouw subbie.

Begrijp me goed, ik verwijt dat zoeken niet. Ik ben zelf ook op zoek geweest naar ‘De Manier’ om ‘Het’ te doen, om “zeker van mijn zaak te zijn” (zodat ik mijzelf dominant zou kunnen voelen doordat ik zeker was van wat ik deed). Maar het idee -met een prettig gebrek aan remming door onvoldoende kennis- dat er één manier zou zijn waarop je zeker weet dat je ‘het goed doet’, dat maakt dat je op zoek bent naar die ene heilige graal’ terwijl je onderweg allerhande schatten vertrappelt omdat je ze gewoon niet herkent. Inmiddels zie ik die hele zoektocht naar ‘de goede Manier’ eerder als een valkuil.

---

Interne zekerheid over je rol

Het draait er niet om dat je je zeker bent van de situatie, het draait er juist om dat jij je zeker leert voelen in een onzekere situatie. Het maakt niet uit hoeveel endorfine er is -ook al helpt een langzaam en regelmatig opgevoerd pijnspel daar vaak wel degelijk bij-, het is niet eens belangrijk of je het ‘subspace’, trance, hypnotische inductie noemt. Het gaat er om dat je een relatie vorm geeft waarin je samen kan onderzoeken wat geil/vervullend is in jullie BDSM-setting. Eentje waar je allebei uit krijgt wat je er in zocht.

Sidenote
Als je dat theoretisch bekijkt dan zou adrenaline de pupillen moeten vergroten -meestal- en endorfinen een verkleining van de pupil moeten geven.

Mijn tip: kijk niet naar de endorfine-levels maar kijk in de ogen van jouw subbie. En of je daar adrenaline ziet of endorfine… who cares!

---

Twijfel en dominantie

Het draait er niet om dat je zeker bent van je zaak om je dominant te kunnen voelen, het draait er om dat je duidelijk bent, duidelijk durft te zijn naar je sub. Wat ik in workshops aan beginnende Dominanten vaak uitleg is: dat het er niet om gaat om “niet te twijfelen” maar juist om “dominant te kunnen twijfelen!”

Het is als een beetje als snowboarden. De technieken om bochten te maken die moet je eerst in je benen krijgen door voldoende te oefenen. Maar snow-surfen is zo veel méér dan bochtjes draaien. Ook zonder veel zwepen kan je uitstekend dominant zijn.

Echt lekker ‘surfen’ loopt alleen maar als je jezelf -hips first- in de onzekerheid van de piste durft te laten glijden. En gaandeweg leer jij de eigenschappen van jouw board steeds beter kennen, leer je de routes over de berg (h)erkennen. Als jij je durft te laten glijden -grappig genoeg- wordt je zekerder van jouw uitkomsten op de piste.
Technieken zijn belangrijk, dáár mag je zeker van willen zijn. Dat is een eerste basis van jouw rol aan de dominantie-kant van het BDSM-spel.

Maar dat je zeker bent van jouw zweep betekent niet dat je ook zeker kunt zijn over de impact’ van jouw zweep op de huid van een ander mens.

---

Leesvoer:

JK Zubieta, YR Smith, etal. Regional mu opioid receptor regulation of sensory and affective dimensions of pain. 2001 – Science 293, p 311-315

Endorphins and adrenaline – What science really says (Nederlandse vertaling van othyim op fet)

Hans (Kink Aware Coach .com)

---

Mijn vraag aan jou:

Sex is not the enemy!

Taboe-onderwerpen zijn soms lastig te vinden op het net omdat we er niet over praten en seks actief wordt weggefilterd door veel social media. Ik probeer om in begrijpelijke taal iets zinnigs te zeggen over dingen die ineens weer ‘taboe’ aan het worden zijn, als het aan politici, het bankwezen en facebook ligt.
Vandaar, als jij iemand weet die iets aan dit stukje zou hebben, als jij vind dat ik iets gezegd heb dat hout snijdt wat jou betreft, stuur zo iemand dan zelf even de URL van dit stukje. Of hieronder staan de social media-knoppen die je daarvoor ook kunt gebruiken. Zodat we zinnig blijven praten over seks.

Wanneer dit artikeltje jou aan het denken zet en je wilt daar eens contact over opnemen: klik hier*

Heb je aanvullingen of opmerkingen: plaats hieronder een reactie…

< contact opnemen >

Naam (of Nickname)

Email (zodat ik kan reageren)

Wat houdt je bezig?

Verstuur

Δ

---

Quotes:

Sex and love and tension

Soorten: humor

Relationship without trust

Soorten: humor, self-discovery

What irritates us about others…

Soorten: self-discovery

---

Neem even contact met me op voor een afspraak door hier te klikken*
West-coaching Privacy statement

Lees:

https://sexsciencespirit.blogspot.com/2014/01/endorphins-and-adrenaline-what-science.html