keuzes, keuzes, keuzes…
Als je kijkt wat het scheidingspercentage van de in Nederland gesloten huwelijken (dat inmiddels al een tijdje boven de 50% uit komt terwijl ik toch echt niet wil geloven dat de helft heeft staan liegen toen zij hun beloftes uitwisselden).Als je ook kijkt naar de duur van de gesloten huwelijken die de laatste 30 jaar fors terugloopt, als je het aantal kinderen hoort die tussen meerdere ouders heen-en-weer kaatst.
Als je kijkt naar het tempo waarin sommige van mijn studerende vrienden monogame relaties hebben met een duur van maanden of weken dan ontstaat er in mijn beeld toch echt een soort van glijdende overgang van monogamie naar seriële monogamie naar non-monogamie en is er m.i. géén harde grens te trekken. Lees verder
