Question
-A- vroeg (op Tumblr): Praten over seks is lastig in relaties maar niet-praten over seks blijkt achteraf nog vaak een véél lastiger punt waar ik best wel regelmatig vragen over krijg.
Answer:
Als jullie ook maar ergens dóór willen met elkaar wanneer je jouw partner betrapt of wanneer je beslist om uit de kast te komen. Lees dan samen even het volgende stukje…
Schuld, Beschuldiging, Schaamte en Openheid in de relatie
Vraag: (een compilatie van vragen die ik regelmatig tegenkom)
Ooit heb ik wel eerder mijn kink/fetish ontdekt maar de lacherigheid waarmee zo’n onderwerp op TV toch altijd weer werd afgesloten (als er als eens een onderwerp aan bod kwam dat ik spannend vond op TV), het geloof van mijn ouders, de beschamende opmerkingen van vrienden en vriendinnen, mijn eigen sociale angsten, de extreme plaatjes van Fetlife/porno waar ik van schrok & nog allerlei andere redenen, die hebben er bij mij voor gezorgd dat ik in de kast ben gebleven met mijn kink. En toen ik later een relatie kreegm toen durfde ik er gewoon niet goed over te beginnen omdat ik mij niet kon voorstellen dat mijn partner mijn kick spannend kon vinden.
Maar laatst ben ik betrapt -of- heb ik de moed gevonden om het toch uit te spreken -of- heb ik het (per ongeluk) bij iemand anders beleefd dat het toch mogelijk en spannend zou kunnen zijn, en ben ik vervolgens alsnog het gesprek aangegaan met mijn partner …en nu vertrouwt mijn partner mij niet meer! Niet alleen omdat ik mijn kink stiekem beleefde maar zeker óók omdat ik er nooit eerder over gesproken heb.
Kan je mij helpen om voldoende zelfvertrouwen en vertrouwen terug te winnen om eerlijk en open met mijn partner te communiceren?
Mijn antwoord dat ik vaak ongeveer geef
Tjam niet voor niks is een spreekwoord “Vertrouwen komt te voet… en gaat te paard”
Dat vertrouwen moeilijker terug te krijgen is als je het verloren hebt, dat is een gegeven. En eigenlijk het enige dat je in een relatie kan doen om daar beiden (ieder op z’n eigen manier) verantwoordelijkheid in te nemen. Het is heel makkelijk om in een negatieve Maelström te komen met z’n tweeën. Een vortex waarin je allebei niet het beste van elkaar naar boven trekt en waarin de relatie een ‘sinking feeling’ geeft als een lift op weg naar het allerlaagste relatieniveau.
Begrijp me goed, soms het ook wel een beetje een onderdeel van het normale relationele macht spel om de partner te beschamen. Er hoeft namelijk helemaal niet persé veel te zijn om je voor te schamen, maar wanneer jouw liefde jou beschaamt, dan is de kans wel écht groot dat er toch “schaamte” ontstaat in jouzelf. En schaamte is juist zo’n optimale druk om Freeze en bijbehorend zwijgen te bewerkstelligen.
Zorg ervoor dat jouw partner zich genoeg schaamt, en je hebt ineens het machtsspel binnen de relatie ‘gewonnen’. Waar dacht je dat het ‘neggen’ vandaan kwam?
Nou is er natuurlijk werkelijk nog nooit iemand geweest die zijn relatie gewonnen heeft. Maar toch is dat iets dat we vaak stiekem wel proberen in onze relaties. In onze zucht naar ‘gelijk’ doen we soms relationeel gezien echt onhandige dingen.
“Wil je relationeel geluk of wil je jouw gelijk? Kies maar!”
Uit de gesprekskamer van Hans
En dat beschamende, dat sluit natuurlijk naadloos aan bij schaamte die je vroeger al voelde, toen je die eerste ‘klik’ meemaakte dat je bepaalde dingen geil vond die als niet-gebruikelijke-seks bekend staan: de ontdekking van jou fetish. Wanneer op zo’n moment ‘besluiten’ dat we nu maar beter even in de closet kunnen stappen -betreffende onze seks- dan gaat dat eigenlijk altijd gepaard met gevoelens van ‘anders’ zijn en daarmee van schaamte (nogmaals: onterechte schaamte, achteraf gezien).
En onderschat dan niet dat wij later in dat leven de neiging zullen hebben om onnadenkend en automatisch te blijven doen wat we ooit zijn opgestart. Als je al vroeg de kast in bent gegaan en bent gaan zwijgen over jouw seksuele fantasieën, dan is het een automatisme dat echt héél makkelijk automatisch verder zo loopt.
De zoektocht naar schuld
Dan is het natuurlijk verleidelijk om hiervan de schuld bij opvoeders of de programma-makers te leggen.
Maar uiteindelijk het enige dat werkt, dat is om daar wel zelf de verantwoordelijkheid voor te nemen. Die hele media-aanpak die probeert om bekend en rijk te worden van het spel rond schaamte en lust, die gaan de schuld toch nooit op zich zullen nemen, Daar verdient het veel te goed voor en daarom wordt het al jaren herhaald.
En die ouders van ons, die zullen hopelijk ook wel weer hun best hebben gedaan enzo.
In ieder geval valt er echt niets van te verwachten wat jouw seksualiteit betreft. Want het is hoogst onwaarschijnlijk dat jij ineens jouw schaamte voor jouw seksualiteit verliest wanneer jouw ouders jou vertellen dat zij zich schamen over hun opvoeding (áls ze dat al eerlijk zo zouden voelen…)
Onze eigen SS van ons gevoelsleven onder ogen zien (Schuld en Schaamte), dat is uiteindelijk het enige wat je kan doen in deze.
Daarom vind ik de hele ‘Pride’-beweging vind ik persoonlijk een hele mooie, omdat “Trots” natuurlijk een prachtige ‘antidote’ is tegen het gevoel van schaamte… misschien kan jij zelfs eigenlijk wel trots zijn op het feit dat jij ondanks jouw opvoeding toch -alsnog- uit de kast komt. Mogelijk ben je terecht niet trots over de manier waarop je uit de kast bent gekomen maar mag je desondanks toch trots zijn op de liefde voor jouw partner die maakte dat je zo lang jouw mond hebt gehouden.
En voor zover jouw schuld gevoel geen stiekeme schaamte is, maar een oprecht gevoel dat past bij jouw terechte schuld, dan is het afbetalen van schuld door verantwoordelijkheid te nemen eigenlijk het belangrijkste wat je kan doen dan aan schuld-gevoel…
En de partner…
Maar ditzelfde geldt waarschijnlijk ook voor jouw partner!
Ik kom in de begeleiding van koppels nogal eens tegen dat iemand na enige eerlijke soul searching inderdaad wel inziet dat ‘de Waarheid’ ook bepaald niet altijd actief werd uitgenodigd in gesprekken over seks…
En dan kan ik natuurlijk mijn partner verwijten dat deze niet heeft gezegd wat de geile fantasieën zijn… Maar als ik zelf nogal veroordelend ben geweest over anders-dan-gebruikelijke seks, dan mag ik misschien óók niet van mijn partner de moed verwachten om met de billen schaamtevol bloot te gaan?
Wanneer je eerlijk en nauwkeurig naar de manier kijkt waarop de gesprekken over seks in de relatie tot nu toe zijn verlopen, dan is het waarschijnlijk best logisch dat (aan beide kanten) de echt spannende fantasieen nog niet uitgesproken zijn.
Dus daarom mijn -hier in ieder geval- laatste tips zouden zijn:
- verval niet in schuld-ping-pong,
- gebruik de 5%-truuk en
- probeer bij de te communiceren met elkaar de volgende gedachte in het achterhoofd:
“schuld kan je beter nemen dan krijgen“.
Dat maakt gesprekken echt veel productiever dan langdurig schuldschuiven & escaleren.
Hans (Kink Aware Coach .com)
Mijn vraag aan jou:
Sex is not the enemy!
Taboe-onderwerpen zijn soms lastig te vinden op het net omdat we er niet over praten en seks actief wordt weggefilterd door veel social media. Ik probeer om in begrijpelijke taal iets zinnigs te zeggen over dingen die ineens weer ‘taboe’ aan het worden zijn, als het aan politici, het bankwezen en facebook ligt.
Vandaar, als jij iemand weet die iets aan dit stukje zou hebben, als jij vind dat ik iets gezegd heb dat hout snijdt wat jou betreft, stuur zo iemand dan zelf even de URL van dit stukje. Of hieronder staan de social media-knoppen die je daarvoor ook kunt gebruiken. Zodat we zinnig blijven praten over seks.
Wanneer dit artikeltje jou aan het denken zet en je wilt daar eens contact over opnemen: klik hier*
Heb je aanvullingen of opmerkingen: plaats hieronder een reactie…
< contact opnemen >
Quotes:
Neem even contact met me op voor een afspraak door hier te klikken*
West-coaching Privacy statement
Kink in de Relatie: Kink Aware Coaching 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.