Het omslagpunt was in 1969 in New York. Homofiele mannen en vrouwen, transmensen werden gepest en vervolgd, toen. Anonieme tips waren voldoende om je baan te verliezen, zelfs je recht op huur te verliezen als bekend werd dat jij ‘er zo één’ was…
Kinderen die werden verdacht van homoseksueel gedrag kregen aversie-therapieën van hun ‘therapeuten’, tot elektroshocks, chemische castratie en hersenchirurgie aan toe…
Stonewall Riots
Op 28 juni 1969 is de politie de Stonewall inn* (in Greenwich Village, New York.) binnen gevallen om die perverselingen, die transvrouwen, potten en homo’s die daar aanwezig waren te intimideren.
“Girls, line up!”
Maar er was een grote opkomst die nacht. En toen de zedenpolitie binnen viel stond er dus een grote menigte voor de ingang te wachten. Terwijl de bezoekers door de politie die illegale bar uit werden gezet groeide buiten het gejoel aan.
De dichter Allen Ginsberg schreef “The guys lost that wounded look that fags had ten years ago”
Al snel raakten de agenten ingesloten en uit angst barricadeerden zij van binnen uit de ingang. En ineens was de machtsbalans even omgedraaid. De ruim vijfhonderd aanwezige aanwezigen besloten collectief dat het genoeg was, dat zij met hun onderdrukking ‘verdiend’ hadden dat er terug gevochten kon worden. Het werd een slagveld, een slagveld dat zich die avond herhaalde met duizend LGBT’s en extra politie.
Dat pakte… effe anders uit
Het was die aanval van de politie, let wel: dat was die aanval in een rij van aanvallen zoals die destijds niet ongewoon waren(!), die aanval waarmee de self-righteous machthebbers wilde laten zien dat zij die “seedy gay bar” wel even van ‘die perversen’ konden ‘zuiveren’, die de aanleiding is geweest tot Pride verzet dat nog steeds doorklinkt. Want precies één jaar later vond in New York de in 1970 de eerste Gay Pride Parade ever plaats, met 5.000 à 10.000 deelnemers…
De groei naar ‘Pride’
de activist Tree Sequoia was erbij bij toen de politie op 28 juni 1969 de bar binnenviel en staat middels 23 jaar achter de bar van de Stonewall Inn.Zijn boodschap is niet wrang of boos maar is:“ga studeren, heb veilige seks, zorg goed voor jezelf. Ik had vroeger niks, maar heb nu een heerlijk leven. Ik ben 80, maar werk nog drie avonden in de week tot 3 uur ’s nachts en feest net zo hard als de jonkies. Ik leef nu in een vrijheid die ik nooit voor mogelijk had gehouden.”
Na een aantal jaar kon het karakter van deze pride-optochten veranderen. Niet langer hoefde de emotie te worden omgezet in directe agressie, maar er is voor gekozen om deze pride-optochten te gebruiken om te laten zien dat homo’s lesbiennes en transmensen er voor kiezen om zich niet langer te laten wegstoppen. Dat zij er juist voor te kiezen om als overduidelijk gay zichtbaar te worden.
“Ja, jullie kunnen ons aanvallen als we ons opsluiten in duistere bars en dan ziet niemand wat jullie doen. Maar wil je ons werkelijk ook aanvallen omdat we dansen, omdat we bestaan?… Omdat we vieren dat we bestaan?”
Trots zijn, terwijl de maatschappij waarin je leeft jou beschaamt, Trots zijn terwijl jouw ouders je voor jou schamen, jouw carrière op de tocht staat, terwijl jouw geestelijken ineens niet meer met jou willen bidden door jouw seksuele identiteit, dan nog trots zijn, dat is een politieke daad.
De Pride-tochten zijn er omdat je trots kan zijn op de gays die iets hebben betekend voor de wereld, voor de diversiteit in de wereld, die er voor kozen om een voorbeeld te zijn voor de gays die nog uit de kast moeten komen, een richtingaanwijzer voor de mensen die nog aan het onderzoeken zijn wat ze willen.
En natuurlijk gaat gay pride inmiddels over karikaturale zichtbaarheid, over vieren.
Maar jezelf trots laten zien en niet langer jezelf opsluiten en jezelf te schamen omdat er mensen zijn die vinden dat zij jou kunnen beschamen, dat is misschien wel het allerbeste antibiotica tegen de maatschappelijke aandoening die veroordeling en discriminatie heet… een ziekte die helaas nog steeds bestaat.
Lees ook:
David Carter, “Stonewall – the Riots That Sparked the Gay Revolution”, 2004
Hans (Kink Aware Coach .com)
Mijn vraag aan jou:
Sex is not the enemy!
Taboe-onderwerpen zijn soms lastig te vinden op het net omdat we er niet over praten en seks actief wordt weggefilterd door veel social media. Ik probeer om in begrijpelijke taal iets zinnigs te zeggen over dingen die ineens weer ‘taboe’ aan het worden zijn, als het aan politici, het bankwezen en facebook ligt.
Vandaar, als jij iemand weet die iets aan dit stukje zou hebben, als jij vind dat ik iets gezegd heb dat hout snijdt wat jou betreft, stuur zo iemand dan zelf even de URL van dit stukje. Of hieronder staan de social media-knoppen die je daarvoor ook kunt gebruiken. Zodat we zinnig blijven praten over seks.
Wanneer dit artikeltje jou aan het denken zet en je wilt daar eens contact over opnemen: klik hier*
Heb je aanvullingen of opmerkingen: plaats hieronder een reactie…
< contact opnemen >
Quotes:
Neem even contact met me op voor een afspraak door hier te klikken*
West-coaching Privacy statement
Kink in de Relatie: Kink Aware Coaching 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.