Sister Sinister helps you out of the closet
Question
-C- vroeg: Hans, in “fetish als uitdaging”* schreef je over de veroordelende houding naar fetishisten. Maar vindt je die veroordeling niet ook onder kinksters zelf? Een veroordelende houding van fetishisten…
Answer:
JA!
…en daar is meer over te zeggen 🙂
Verkapte zelf-veroordeling
Ik denk inderdaad dat we onszelf -zeker in het begin als we onze fetish/kink/rol nog aan het ontdekken zijn- redelijk vaak verkapt veroordelen, vaak zelfs zonder dat we het door hebben.
Alleen al die zoektocht naar “Waar ‘het’ vandaan komt”. Als je daar goed naar kijkt dan is het toch wonderlijk dat we wel willen weten waar ‘het’ vandaan komt als we het hebben over de SMaakjes die we willen proeven in ons seks-menue terwijl niemand zich afvraagt “wat moet jij wel niet hebben meegemaakt dat je zo gepeperd wilt eten?” Of van die conclusies die we soms ook zelf aan onze eigen kinks verbinden. Moet je eens kijken wat je van iemand zou vinden die zegt “Dus jij houdt van Thais? Nou, dan is er vroeger vast …”, dat zou je toch ronduit belachelijk vinden?
“Oh dus jij houdt alleen van seks in missionarishouding met het licht uit? Nou, dan is er vroeger vast …”
Dat hele zoeken naar ‘waar het vandaan komt’ en de gedachte dat het het vast anders zou zijn als jij een perfecte jeugd had meegemaakt, ofzo… Dat ik niet van aardappelen maar meer van pasta hou, zegt dat werkelijk zo veel?
Alsof je een beter iemand zou zijn als jij een andere jeugd had gehad en dat het dus ‘beter’ zou zijn als jij niet de seks hebt die jou wel geil maakt???
Soms is dat ook uit een angst niet aan een partner te komen. “Ik met mijn fetish, hoe vind ik in …naam een partner die dat óók leuk vind?” En dat is een punt. Soms vereist het vinden van een fetish-partner of poly-partner wel een andere zoekstrategie dan ‘de kroeg’ of de normale dating-profielen.
Soms is het uit angst je partner te kwetsen of kwijt te raken. Soms veroordelen we onszelf nog strenger dan dat onze partner ons blijkt te veroordelen (als we geleerd hebben om die fetish een beetje aardig te brengen aan die partner). Méérmaals meegemaakt dat mensen jaren, soms decennia, hun kink verborgen hebben gehouden voor hun partner en toen ze eenmaal geleerd hadden om het daar positief over te hebben, niet vanuit -zelf-veroordeling-, dat zo’n partner dan zei: “nou je het zegt, ik heb er ook wel iets mee…”
Hoe kijk ik nou eigenlijk echt naar mijn eigen fetish? Ik kom er misschien heerlijk door klaar, maar wat vind ik er nou eigenlijk van?
Een kinky lifestyle is ook een kwaliteit van leven
Toen ik laatst een online discussie zag waarin één van de onderwerpen was: “dat ik een ouder ben, dat maakt mij een betere wetenschappelijk onderzoeker, mijn kinderen maken mij een beter mens” toen bedacht ik mij: dit geldt ook voor BDSM. Maar daar praten we niet zo vaak over.
Ja, het kiezen voor een lifestyle kan andere doelen en kwaliteiten in je leven helpen. Ik ben zelf geen opvoeder van kinderen maar ik onderschrijf dat goed ouderschap mensen als mens kan versterken. Daar wordt over gesproken in fora, daar wordt over gepraat op discussie-avonden met vrienden en familie.
En ik zeg niet dat we nou massaal met onze familie moeten gaan praten (die er dan waarschijnlijk toch ook geen ene f#ck van zou snappen -als ik naar mijn familie kijk-). Maar misschien is het toch wèl iets om ook eens wat meer over te hebben in onze ‘leather-families’ (of ‘latex-family’, of kinky vriendengroepjes)? Niet alleen (zeker óók, 😉 natuurlijk) over de geile shit of de technische uitvoering van dingen, maar juist over de rol van jouw kink in jouw levenskwaliteit.
Ik heb in kink aware coaching meermaals met mensen gewerkt vanuit de gedachte “Doordat ik een goede slaaf/slavin(mvx) wil zijn, zorg ik beter voor mijzelf en laat ik minder over mij heen lopen in andere levensgebieden -als het niet consensual afgesproken is tenminste- ;-)” of “mijn slavinnentrots/slaventrots(mvx) maakt dat ik een betere versie van mijzelf wil zijn voor mijn Dom(me)MVX.”
Dat we het daar niet zo vaak over hebben, dat is misschien vooral jammer?
“Dat ik mijn subbies wil controleren maakt dat ik méér zelfcontrole heb ontwikkeld.” Ik heb het Doms van allerlei geslachten vaak horen zeggen. “Als ik jou wil disciplineren dan zal ik toch nu ook wel even iets aan mijn zelfdiscipline moeten doen.”
Of “als ik de ballen heb om mijn seksuele lust op mijn slaaf uit te leven dan kan ik dit andere rotding in mijn leven óók wel aan, in mijn leven!”
Door wat ik dit weekend heb gedaan loop ik al de halve week met een glimlach rond op mijn saaie baantje dat het geld verdient voor dit soort weekends…
Seksuele zelfverwerkelijking kan volgens mij helpen om zelfverwerkelijking op andere gebieden ook een boost te geven. En met het juiste publiek zijn dat volgens mij ook fijne gesprekken 😀
Hans (Kink Aware Coach .com)
Mijn vraag aan jou:
Sex is not the enemy!
Taboe-onderwerpen zijn soms lastig te vinden op het net omdat we er niet over praten en seks actief wordt weggefilterd door veel social media. Ik probeer om in begrijpelijke taal iets zinnigs te zeggen over dingen die ineens weer ‘taboe’ aan het worden zijn, als het aan politici, het bankwezen en facebook ligt.
Vandaar, als jij iemand weet die iets aan dit stukje zou hebben, als jij vind dat ik iets gezegd heb dat hout snijdt wat jou betreft, stuur zo iemand dan zelf even de URL van dit stukje. Of hieronder staan de social media-knoppen die je daarvoor ook kunt gebruiken. Zodat we zinnig blijven praten over seks.
Wanneer dit artikeltje jou aan het denken zet en je wilt daar eens contact over opnemen: klik hier*
Heb je aanvullingen of opmerkingen: plaats hieronder een reactie…
< contact opnemen >
Quotes:
Neem even contact met me op voor een afspraak door hier te klikken*
West-coaching Privacy statement
Kink in de Relatie: Kink Aware Coaching 
Fetish! Iets waar een taboe van wordt gemaakt maar wat het m.i. niet is.
Wat een fetish is, is al eerder in dit blog beschreven.
Is een fetish eigenlijk wel kink? Wat wordt eigenlijk bedoelt met kink?
Uit het Engels vertaald is het niet meer als ontdeugend. Met kink geef je dus niet specifiek BDSM of een fetish aan. Maar …………… er bestaat ook nog een andere vertaling, namelijk uit het bargoens en dan is het vrij vertaald “slag”. Denk maar aan een kink in de kabel, of zoals dit blog heet, kink in de relatie. Dat even terzijde.
Is een fetish is kink? Vind ik niet!! Tenminste als iedereen eens in de spiegel zou kijken en eerlijk zou zijn tegen zichzelf.
Voor de Covid periode zat ik op het terras met een paar ex-collegae met naast ons een aantal dames. Hoor ik opeens: “goh moet je die goser kijken, wat een lekker kontje heeft hij”. Klaarblijkelijk wind dat die dame op. Overigens ook de andere dames volgden dat kontje met belangstelling. De vraag is wel in welke mate, ik bedoel was dat uit seksuele belangstelling? Is dat een fetish?
Jaren geleden loop ik samen met collega door Amsterdam op zoek naar een gechikt etablishement om de dorst te lessen. Voor ons loopt een vrouw in de kracht van haar leven met niet echt een lange rok. Tijdens die wandeling constateert mijn collega dat de dame nylons draagt, niet van die zelf-op-houdende, maar met een jarretelgordel. Fetish of niet? Nou is dat ook een fetish van mij, dus mijn belangstelling was gewekt.
Bovengenoemde voorbeelden zijn “normaal”, niemand staat er van te kijken. Sterker nog er wordt met kleding onderdelen (billen,borsten, benen) geaccentueerd om die fetish op te roepen. (voor mij is het namelijk een fetish)
Andere, niet alledaagse fetish, is opeens een probleem. Latex en leer bijvoorbeeld, alhoewel in de loop der jaren dat taboe al aardig begint te vervagen.
Andere soorten van fetish zitten in een verdomhoekje en dan schijnt de oorzaak gevonden te moeten worden. Een andere fetish voor mij is een zweep, bepaalde zwepen hebben mijn bijzondere belangstelling. In een bepaald winkeltje in Amsterdam begrijpen ze dat maar al te goed! Dar kan ik zelfs in finesses spreken wat voor mij de ultime fetish is van een zweep. Mijn fetish wordt daar als volkomen normaal afgedaan. Een herkeningsfeest?
Waarom kan iemand zijn eigen fetish niet gewoon accepteren? Waarom kan men de fetish van een ander niet accepteren? Waarom altijd terug kijken naar de oorzaak? En dan moet er ook nog een verklaring gevonden worden! En als die er dan is moet men van deze “kwaal” genezen worden??!!!
Wel, ik vrees (eigenlijk vrees ik helemaal niet) dat elk individu zijn eigen fetish heeft en er dus geen sprake is van een “kwaal”, een geestelijke dwaling or whatever. Sterker nog fetish wordt maar al te vaak gebruikt om belangstelling op te wekken, wat dan wel weer geaccepteerd wordt. Met kleding en lingerie dus bijvoorbeeld.
Als men zich bovenstaande nu eens zou realiseren, zou het dan wat makkelijker worden om over een fetish te communiceren?
Ik hoop het.
Ik denk eigenlijk dat er gewoon weer een normaal verdeling is en dat er dus wel degelijk mensen zijn zonder fetish (juist omdat er mensen zijn met meerdere fetishes).
Maar de vraag waarom we het zo moeilijk hebben om onze fetishes te accepteren, dat vind ik wel een hele belangrijke vraag. Juist omdat de normopathie zo speelt en dat dus iets ‘anders’ al gauw wordt ontvangen met gesis en rotopmerkingen. We worden beschaamd als we niet ‘gewoon’ doen (overigens was ‘gewoon’ -of wat nu “vanilla” wordt genoemd vroeger “straight”. En alles wat “niet-straight” was, dat was dus kinky (van kink in de kabel-)
Pingback: Happy Pride (and don’t forget #PrideMonth) | Kink in de Relatie: Kink Aware Coaching
Met je reactie komen we weer op “normaal” uit en linea recta daaraan verbonden normopathie.
Schaamte komt inderdaad voor omdat we niet aan een sociale “norm”, opgebouwd op cultuur en godsdienst, voldoen. Schaamte wordt ons dus eigenlijk aangepraat. Maar je kunt een individu niet “normeren” omdat elk mens uniek is. Je kunt niet zijn zoals een ander is. Het dat wel willen zijn is (psychisch) een ongezond verlangen.
Iets wat normopathie aanwakkerd is dat acceptatie en respect ontbreekt. (bleef het maar bij gesis en rotopmerkingen)
Is het alleen schaamte om niet uit de kast te komen? Ik denk het niet alleen. De angst dat je “sociale” kring zich tegen je keert speelt een rol. De vraag die men zich daarbij kan stellen is of die “sociale” kring wel zo sociaal is? Kortom is het waard om in die die “sociale” kring te blijven en niet jezelf kunnen zijn? Je eigen geluk dus in de weg staan. BTW onder die “sociale” kring valt ook je familie.
Tot slot de lyrics van een song van Shirley Bassey (gecoverd door Gloria Gaynor)
I am what I am
I am my own special creation
So come take a look
Give me the hook or the ovation
It’s my world that I want to have a little pride in
My world and it’s not a place I have to hide in
Life’s not worth a damn till you can say
Hey world I am what I am
I am what I am
I don’t want praise
I don’t want pity
I bang my own drum
Some think it’s noise
I think it’s pretty
And so what if I love each feather and each spangle
Why not try and see things from a different angle
Your life is a sham till you can say
Hey world I am what I am
I am what I am
And what I am needs no excuses
I deal my own deck
Sometimes the ace
Sometimes the deuces
It’s my life and there’s no return and no deposit
One life, so it’s time to open up your closet
Life’s not worth a damn till you can say
Hey world I am what I am
Jay