Consent seduction

Joe Bean* is de oorspronkelijk bedenker van de term “consent seduction” in zijn lessen over “negotiation and consent” in de 90’s.

Bij het ‘onderhandelen’ over consent, over de dingen die je allebei OK vindt, gaat hij ervan uit dat je ervan uit moet gaan dat in zijn ogen consent een “replenishable good” is. Iets dat je ‘opgebruikt’ wordt tijdens het spel. Dus ook iets dat opnieuw ‘verdiend’ moet worden/gegeven en gevraagd moet worden.
Wat ik in mijn workshops vaak uitleg als “consent is iets dat verdiend moet worden”

Verleiding

Maar dat hoeft niet in alle gevallen volledig te worden uitgesproken of schriftelijk te worden uitgewerkt. Want tussen “als ik ja (of groen) zeg bedoel ik ja“ en “als ik nee (of rood) zeg dan bedoel ik nee“ ligt het ‘oranje’ gebied van de verleiding waarin Ja-of-Nee nog niet echt vast ligt, nog niet werkelijk bepaald kan.

Hij gaat er van uit dat je als Dom(me) iemand ‘verleidt’ tot het geven van consent, en misschien wel tot het doen van een stapje meer dan je aanvankelijk had gedacht. Maar het gaat er om dat het doel is dat je jezelf achteraf goed voelt over de toestemming die je elkaar gegeven hebt.
Laten we duidelijk zijn: Dit model gaat uit van de wens aan beide zijden om de spel-situatie leuk, spannend, geil te maken voor de andere spel-partner(s) (iets dat ik persoonlijk aanduid met “relational consent”*). Dat vind ik waardevol.

Maar deze ‘seduction’-dynamiek vraagt er verder begrip voor dat het consent als het ware wordt ‘opgebruikt’ in de loop van tijd. Dus dat in dat proces iemand telkens opnieuw verleidt zal moeten worden tot het zetten van een volgende stap (of dus het niet zetten van de vorige stap). Het consent-‘conto’ kan groeien door spannende sessies, door het vertrouwen dat ontstaat in het verloop van tijd. Het ‘consent-conto’ kan ook verminderen door tegenvallende sessies, of ook doordat de Dom(me) zich op een negatieve manier niet (helemaal) aan de gemaakte afspraken houdt en zo het consent rap ‘opbrandt’.

---

Een verschuivend set-point

In dit model is het consent voor bepaalde handelingen dus te zien als een soort van ‘set-point’ dat telkens weer naar links of rechts zal verschuiven onder invloed van onderhandeling en verleiding.

Consent Is Consumed
Every situation we place ourselves in is unique in time and space. One moment is never the same as the previous one. We are constantly evolving and our life circumstances are fluid and changing. Consequently, we may consent to an activity at one time, but not to the same activity at another time. We might consent with one partner, but not with another. Having been granted consent once, a top cannot infer that his bottom has given him consent for all time. Consent must be reacquired in every scene. As a result, consent can be regarded as a commodity that gets consumed. It is consumed when the consented to activity is performed.

Duidelijk zal zijn dat ‘consent’ misschien niet altijd 100% nauwkeurig wordt uitgesproken en zeker niet altijd duidelijk op papier staat, maar dat een Dom(me) de sub ook verleidt tot het verlaten van de comfort-zone en dat “consent seduction” een zaak is van vertrouwen en gunnen.

Bij “consent seduction” is ook de Dom(me) zich er ook zeer bewust van de persoonlijke kwetsbaarheid. Uiteindelijk is het zo (zeker in Amerika, waar deze gedachte vandaan komt) dat een submissive/ een masochist die foto’s zou nemen van de ‘resultaten’ van de laatste sessie en die een aanklacht zou indienen voor mishandeling, aanranding en/of verkrachting… dat zo iemand nog best een behoorlijke kans maakt om de Dom(me) als ‘dader’ te laten veroordelen.

---

Onderhandeling is wel degelijk de start van “consent seduction”

Joe’s model van “consent seduction” geeft onderhandeling vooral een plek aan de start van het proces van wederzijdse “consent seduction”. Na de eerste onderhandelingen ga je samen ‘aan de slag’ (pun intended) en begin je volgens deze theorie met je spel langzaam de consent ‘op te gebruiken’ tot het uiteindelijk ‘op zou zijn’ als je het niet onderweg opnieuw opbouwt.
Dat zeg ik zo expliciet omdat deze gedachte over consent wel is aangevallen omdat het minder belang zou leggen bij de onderhandeling. De ‘politiek correcten’ die proberen om alle onzekerheid ‘weg te regelen’. Die groep kan maar moeilijk uit de voeten met de gedachte dat consent misschien niet 100% in regels te vangen is en die al het andere dan reguleren ‘wegzetten’ als dwang en manipulatie. Maar Joe stelt dus in zijn lessen heel duidelijk de dat het uitgangspunt een gezamenlijke onderhandeling moet zijn over wat er gaat gebeuren in de sessies.

Zie ook Joseph W. Bean Collection op Leatherarchives &
Max Cameron (http://www.bondagelessons.com of Max_BLC op fetlife)
En de TED-talk “Why we’re confused about consent” — rewriting our stories of seduction door Michele Meek.