Question:
Hans, waar zit volgens jou het ‘gezonde’ verschil in grenzen aangeven (van de sub of slavin), en het bepalen van kaders/richting in een contact door de Dom versus slavin?
Answer:
OK, dit was eigenlijk alleen maar een klein gedeelte uit een veel uitgebreidere vraag, die ook regelmatig ook bij anderen leeft…
Dus daarom, in zijn geheel:
Question:
ik heb een vraag en ben zoekend naar een antwoord. Het woord ‘service-dominant’ zal je vast bekend zijn?
Samen met mijn Dom wensen we beiden te spelen zonder grenzen en zonder stopwoorden. Maar toch blijkt soms dat ik iets echt ingewikkeld vind of ik in mijn ogen/ hart/ ziel iets niet aankan(op dat moment), of iets (nog) niet kan geven. Ik verlang hem alles te geven wat hij wil. Maar soms vind ik dat ingewikkeld.
Als ik een grens aangeef of zeg of denk dat is iets dat ik niet wil en/of kan geven, vindt hij het juist interessant om daarop verder te gaan. Hij zegt: “als jij grenzen stelt als slavin, bepaal jij de grenzen van het contact en voel ik me soms een service-dominant”.
Waar zit volgens jou het ‘gezonde’ verschil in grenzen aangeven (van de sub of slavin), en het bepalen van kaders/richting in een contact door de Dom versus slavin (wat misschien niet de bedoeling is)?
Alvast bedankt
anoniem”
Answer:
Voorop, RACK (Risk Aware Consensual Kink) – BDSM is een handeling tussen twee consenting adults die op gelijkwaardige basis ongelijkwaardigheid afspreken…
Het doel daarvan is, dat je er allebei (achteraf) met plezier of voldoening terug kijkt op wat je allebei gedaan hebt. Misschien niet altijd op de korte termijn, maar dat je er ooit op terug kijkt met een glimlach.
En wanneer jullie beiden houden van heftig spel, dan kan het voor beide partijen een héél leuk spel zijn om de ander grenzeloos te gebruiken/ ‘misbruiken’ of te laten gebruiken.
Johan Huizinga, Homo ludens: proeve eener bepaling van het spel-element der cultuur*
Het idee van de “homo ludens” is een mensbeeld waarin de mens eerst en vooral een spelend wezen is. Oorspronkelijk gepubliceerd in 1938.
Maar let wel… centraal in dit zinnetje staat het woord “spel”!.. Heftig spel misschien, misschien zelfs fysiek of emotioneel gevaarlijk spel… Maar het blijft wel dus wel “spel” … dus mèt spelregels en spelgrenzen.
En daarmee zeg ik absoluut niet dat je dit soort dingen niet zou moeten willen, of dat je niet op zo’n manier zou moeten willen spelen. Ik zeg dat je er verstandig aan doet om jezelf bewust te blijven van de spel-aspecten, want in een spel zijn juist dingen mogelijk die zonder dat spel-element niet mogelijk zijn.
Het nut van grenzen
Het doel van grenzen is dat je een speelveld maakt met elkaar waarbinnen je samen dingen kunt doen die in het ‘normale’ leven (het leven buiten de BDSM-scene) niet kan doen.
Grenzen dus, niet om het te begrenzen maar juist om af te grenzen. Normaal zou je bepaalde grenzen niet over kunnen gaan met elkaar, maar in de relatief ‘veilige’ speelveld van de BDSM-scene weet je dat je jezelf kunt laten vernederen en toch gerespecteerd kunt blijven als mens.
Binnen de veilige BDSM-scene weet je dat je zo maar geslagen kan worden zonder angst voor te harde klappen die jou blijvend zouden beschadigen.
Binnen die veilige grenzen kan *trigger alert* je een ‘rape-scene’ laten gebeuren in de relatieve zekerheid dat de ‘verkrachters’ respect zullen hebben voor jouw vrijgevigheid, dat iemand jou mag penetreren op van allerlei manieren, en dat ze er tijdens zo’n ‘rape’ zorg voor gedragen wordt dat er geen schade ontstaat en dat je geen geslachtsziekten oploopt.
Juist binnen die veilige afspraken van de BDSM kan je jezelf ook laten ‘wurgen’ met de zekerheid dat iemand enorm aan het opletten is dat ie los laat op de rand van jouw bewustzijn omdat jullie beiden niet willen dat dit verkeerd afloopt (want inderdaad, breathplay* is never safe…).
Nogmaals, een spel met een speelveld spreek je niet af om het braaf te maken, je spreekt het af om het geiler te maken, méér mogelijk te maken.
Een voetbal match tussen FC Bayern en Ajax blijft echt een stuk interessanter als we het speelveld beperken tot één stadion en het niet over grenzen laten gaan zodat het loopt van Leverkusen tot Amsterdam…
(nee, ik hou niet van voetbal) 🙂
Je ziet het verschil tussen de grenzen die in de ‘gewone’ wereld gelden (“wurgen is niet iets dat je hoort te doen”) versus de wereld van BDSM waar een beetje wurgen wel degelijk kan horen bij echt geile seks (na voldoende overleg en met voldoende kennis van zaken -want je wilt allebei niet dat deze gevaarlijke techniek mis loopt). Maar je ziet dan ook aan een dergelijk voorbeeld dat er aan twee kanten een verantwoordelijkheid is van allebei om de veiligheid van het speelveld te waarborgen.
Weet je echt zeker dat je zonder grenzen wilt spelen (als eigenlijk uiteindelijk blijkt dat je wel degelijk grenzen hebt)?
Initiatief
“Maar wie bepaalt er dan wat er gebeurt in een BDSM-spel?”
Tja, in mijn ogen doe je dat dus onderliggend altijd samen… Niet altijd met zo veel woorden, daar niet van…
Eigenlijk lang niet altijd met woorden überhaupt! Want je kunt het moment ook kapot praten. Het is veel meer dat er een speelveld van consent in de (BDSM-)relatie ontstaat -iets dat samen wordt gegund aan elkaar- waarbinnen het (in ieder geval oppervlakkig gezien) de Dom(me)* is die het initiatief heeft. Maar wat ik vaak zeg: het is de sub*/ slave/ masochist/ seksslavin* die bepaalt hoe groot het canvas is waarop je als Dom kunt gaan… ‘schilderen’ met de initiatieven waar jij zin in hebt.
Verschillende grenzen
Als je dan allebei houdt van het schilderen “tegen de randjes aan” dan zal -bij voldoende vertrouwen- dit levend canvas zich waarschijnlijk wel wat verbreden in de loop van een aantal sessies.
Maar op den duur kom je natuurlijk wel de grenzen van de realiteit. En dat is iets dat je kan accepteren voor het moment of niet. Anders gezegd: neem je genoegen met het doen van de gewenste handeling, het zien van het plaatje? Of gaat ’t bij jouw kick toch vooral om de hoeveelheid discomfort die je wil zien bij ‘jouw’ sub? Want die verschuift natuurlijk telkens wel een beetje naarmate het vertrouwen in zichzelf en het vertrouwen in de Dom(me) groeit.
We laten ons immers vaak eerder beperken door onze angsten dan door onze reële onmogelijkheden.
Vertrouwen
Als gezegd, dat vereist vertrouwen in jezelf en de omgeving en je spelpartners. En iets anders is dat bij het verleggen van grenzen een delicaat spel gespeeld wordt op het kantelpunt tussen veiligheid en onveiligheid. Ik vergelijk het vaak met topsport, in de buurt van de harde grenzen neemt de toename exponentieel af. Dus verwacht als Dom(me) geen lineaire groei maar wees onder de indruk van de kleine stappen die worden gemaakt en waardeer ze, dat maakt de kans op herhaling van die stappen groter, dat maakt de kans op een volgend stapje groter.
Grenzen rond mogelijkheden
Grenzen ontstaan door verschillende redenen. Door fysieke mogelijkheden (als ik ‘dat’ er ongetraind in prop, dan gaat er iets kapot van binnen), door rationele risico-calculatie (hoe groot is de schade als het mis loopt X hoe groot is de kans dat het mis loopt), door schoonheidswensen (ik heb géén zin in een litteken daar), door eigen normen en waarden (ik wil niet in de spiegel kijken en weten dat ik “X” gedaan heb/ met me heb laten doen), door schaamte (ik wil niet bij de mensen horen die ‘zo’ zijn), door de ‘andere partner’ (ik heb afgesproken dit & dat niet met me te laten doen).
Als je aan de ene kant een slavin wilt zijn die “‘alles’ met zich laat doen” dan raad ik wel aan om de dingen zo te doen dat je er ook trots op kunt zijn dat je ze gedaan hebt, dat je kunt terug kijken op ervaringen die je achteraf ook gedaan wilt hebben.
Een onmogelijke opdracht, natuurlijk, omdat we achteraf nou eenmaal vaak anders reageren dan we hadden gedacht rond deze dingen. Tegelijkertijd…
Grenzen verleg je doordat je het goed laat gaan. Grenzen verleg je niet door ze te overschrijden. Grenzen verleg je door tegen de grens aan te gaan staan en dan niet te wijken.
Als je grenzen overschrijdt, dan vernauwen grenzen zich… Als je de veiligheid en de ontspanning behoudt, dan kan je grenzen oprekken… Optrekken tot?… (…)
Het is net als het rekken van spieren. Als het niet warm en ontspannen blijft dan zorgt de verkramping voor spierscheurtjes en het verkorten van spieren
inderdaad ja, mijn behandel carrière is gestart als fysiotherapeut
Topping from the bottom
Soms zie je het verwijt van ‘topping from the bottom’* ook wel ontstaan wanneer een Dom al een poosje heeft gespeeld met de ‘zachte grenzen’ van de ‘submissive’, deze ook gaandeweg heeft verlegd en er aan gewend is geraakt dat die grenzen telkens verlegd kunnen blijven worden. Maar als je dan in de buurt van de harde grenzen van de submissive begint te komen en toch nog steeds grenzen wil blijven verleggen (omdat precies dat hun kick is) dan ontstaat er soms het gevoel van ‘onwil’ terwijl misschien ook wel het verwachtingspatroon een punt van aandacht is. Zowel bij de Dom(me) als de submissive!
Maar wat is de payoff?
Want laten we wel zijn, waarom zou je al die moeite doen? Waarom zou je het ondergaan? Waarom zou je het iemand aandoen?
Waarom loop je te slepen met al die zooi en/of die mooie maar onhandige schoenen?
Als ‘sub’ wil je jouw eigen overgaven meemaken, jouw relatieve discomfort mee maken: de pijn, de schrik, de schaamte, de walging misschien zelfs, de vernedering en de seks, de opdrachten die je moet doen, de overgave en de kracht die je daarmee kunt laten zien.
Als Dom (wat ik wel eens zeg: als reaction-junkie) 😉 wil je niet alleen het plaatje van de overgave, de vernedering en/of van de pijn zien. Je wilt vooral ook de reactie van jouw sub(s) zien op de dingen die je die je ze aandoet. Wat zijn de reacties op de pijn, wat doen de pupillen bij schrik, de rilling onder de huid van de schaamte, de walging misschien zelfs van de dingen die je in haar mond gestopt hebt, de reactie op de vernedering en op de (gedwongen) seks, de moeite die iemand moest doen om aan je opdracht te voldoen, de kracht die ervoor nodig was. Je wilt zien hoe dat mooie gezichtje besmeurd is, de grimas van de pijn, de grimas van de het zoveelste orgasme, de tranen van de schaamte of de pijn, het spannen van de spieren onder de huid.
Het zijn die reacties van de onderdanige partij die jou het genot geven, de voldoening geven. Voor veel Dom(me)s ook juist het gevoel van macht geven, dat je in BDSM zoekt.
Volgende post meer hierover:
BDSM relatie-perikelen
|
BDSM relatie-perikelen
|
Hans (Kink Aware Coach .com)
Mijn vraag aan jou:
Sex is not the enemy!
Taboe-onderwerpen zijn soms lastig te vinden op het net omdat we er niet over praten en seks actief wordt weggefilterd door veel social media. Ik probeer om in begrijpelijke taal iets zinnigs te zeggen over dingen die ineens weer ‘taboe’ aan het worden zijn, als het aan politici, het bankwezen en facebook ligt.
Vandaar, als jij iemand weet die iets aan dit stukje zou hebben, als jij vind dat ik iets gezegd heb dat hout snijdt wat jou betreft, stuur zo iemand dan zelf even de URL van dit stukje. Of hieronder staan de social media-knoppen die je daarvoor ook kunt gebruiken. Zodat we zinnig blijven praten over seks.
Wanneer dit artikeltje jou aan het denken zet en je wilt daar eens contact over opnemen: klik hier*
Heb je aanvullingen of opmerkingen: plaats hieronder een reactie…
< contact opnemen >
Quotes:
Neem even contact met me op voor een afspraak door hier te klikken*
West-coaching Privacy statement
Kink in de Relatie: Kink Aware Coaching 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.