Question
-L(v)- vroeg: Mijn Dom vind eigenlijk dat ik niet meer naar mijn therapeut zou moeten luisteren.
Answer:
Jouw therapie is iets dat jij doet voor jezelf en jouw Dom kan de vruchten daarvan genieten. Therapie is iets dat je doet voor jezelf en daarmee -als het goed is- voor de mensen die van je houden.
Begrijp me goed, therapeuten zijn mensen en mensen maken fouten. Het kan zijn dat jouw Dom valide argumenten heeft die ik natuurlijk niet ken. Het zou bijvoorbeeld jammer zijn, inderdaad, als je voor jezelf een therapeut (M/V) hebt uitgezocht die toch eigenlijk onderhuids die hele BDSM maar een ‘pathologische’ manier van denken vindt. Een beetje een kink-aware therapeut voor jezelf uitzoeken (of gewoon uitzoeken of jouw therapeut vanuit zichzelf misschien wel wat kink-friendly is), dat is vaak best een aardig idee. Maar ik ben sterk geneigd om bij jouw vraag te denken aan de ‘alternatieve geneeswijzen’ die zich sinds deze gerechtelijke uitspraak ineens ‘Additieve’ geneeswijzen gingen noemen.
Want het ligt eigenlijk heel helder: als een additief/alternatieve geneeswijze zicht uitspreekt tegen een diagnose of een behandeling van een behandelend arts (“Nee mevrouw dat is géén borstkanker hoor. Het is maar een ‘ontsteking’ die ik voor u kan behandelen – doet u maar géén chemo want dat is zo’n agressief spul”) dan is een dergelijke behandelaar zonder meer strafbaar en verantwoordelijk voor de schade die ontstaat door het uitblijven van een passende behandeling.
Klein uitstapje: Waarom zit je als therapeut niet aan je klanten?..
Een kleine theoretische aanvulling nog.
Je mag van een therapeut verwachten dat ie tijdens de therapie voortdurend bezig is met het wel en wee van de klant/cliënt/patiënt en niet het eigen belang. Daar moet je je kop bij houden.
Dus nog volledig los van
- het feit dat van een therapeut verwacht mag worden dat ie het terrein van de psyche een beetje kent en waarschijnlijk echt toch wel beter dan een leuk ingelezen leek de weg weet in de problemen die zoal op zouden kunnen treden, dat je ook de verschillen kent, inclusief de valkuilen die daar liggen (soms moet je echt niet doen wat je hart je ingeeft maar moet je handelen op basis van gedegen kennis) en dat je ook de zijwegen een beetje kent die je óók zou kunnen bewandelen als er onverwacht een hoofdweg niet werkt doordat er ook andere dingen aan de hand zijn.
- en nog los van het feit dat veel problemen vaak zullen zijn ontstaan doordat mensen te vroeg te veel verantwoording hebben moeten dragen, of doordat er te vroeg te weinig verantwoording is genomen voor hen, of doordat de relatie onduidelijk was met een zorgdrager/opvoeder. Waardoor je kunt begrijpen dat de kans erg groot is op herhaling van een dergelijke beschadigende constellatie wanneer de verantwoordelijke behandelaar seks en therapie niet uit elkaar weet te houden. (en daarmee zeg ik niet dat je seks niet uitstekend kunt gebruiken als heilzaam oefenterrein, sterker nog: ik denk dat dit vaak veel te weinig aandacht krijgt.)
Er speelt een biologische gegeven dat het eigenlijk voor een orgasme veelal nodig zal zijn dat we het remmende denk-deel van ons brein (de neocortex) ‘uit zetten’ met enige hyperventilatie.
-door de rem te remmen krijgen we die prettige ontremming-
Als dat zo is dan is het dus fysiek niet mogelijk dat jouw Dom(me)/therapeut de aandacht bij jouw welbevinden kan houden als de opwinding genoeg oploopt in hun brein… gewoon omdat het deel van het brein waar de aandacht zit niet thuis is…
Rollenspel
Natuurlijk zijn rollenspelen een hele aardige manier om de spice in je relatie een beetje terug te vinden en het is dan ook de basis van veel BDSM-relaties. En daar is m.i. helemaal niks mis mee! Maar er zitten wèl grenzen aan.
Oh zeker, BDSM kan zonder meer heilzaam zijn (en dat geldt voor beide kanten overigens). Maar jouw Top/Dom(me) kan nooit jouw Therapeut zijn!
Begrijp me goed, niks mis met het rollenspelletje…
Er is m.i. ook niks met “doktertje spelen”. Maar waarschijnlijk heb je er allebei toch wel een natuurlijk gevoel bij dat daar grenzen aan zitten. Ergens net voor het punt dat je ‘blindedarmpjeverwijderen’ gaat spelen heb je hopelijk allebei toch wel helder dat je een grens aan het overschrijden bent, toch? 😉
Nou is de psychologie/psychotherapie zelf niet altijd even helder dus misschien heeft het daar ook wel mee te maken, maar precies dit zelfde fenomeen geldt ook voor therapie!
Niks mis met een goed gesprek met jouw Dom(me)! Niks mis met een beetje stevige motivatie van jouw subbie. Maar…
“don’t get in to deep”
and absolute power corrupts absolutely!
Ik denk dat het goed is als je als Dom(me) beseft dat je jezelf moet begrenzen. Dat je er stil bij mag staan dat het doel van iedere goeie relatie mag zijn dat je elkaar ondersteunt in een groei waar je uiteindelijk allebei zelf verantwoordelijk voor bent (of dat nou een liefdes relatie is, een vriendschapsrelatie of een relatie met benefits). En het ondermijnen van een steunende behandelrelatie lijkt mij zelden steunend. Als jij vragen hebt: stel ze aan jouw sub. Als jij twijfels hebt: meldt ze (en zet er dan ook graag een vraagteken achter). Maar als jij jezelf verantwoordelijk maakt voor de inhoud van de behandeling van jouw sub… dan ga je in mijn ogen echt zwaar een grens over. Niet voor niks ben je als behandelaar strafbaar als je dat doet.
…en als jij als sub mee gaat in die grensoverschrijding… dan ben ik bang dat je daar over een poosje spijt van krijgt omdat je dan zal zien dat je daarmee een verantwoordelijkheid inleverde die je eigenlijk gewoon niet los had moeten laten.
Sterkte met de lastige discussie…
Sterkte met de beslissing over de vraag: welke dingen in jou leven zijn de dingen die jou werkelijk laten groeien…
Hans (Kink Aware Coach .com)
Wanneer dit aan het denken zet en je wilt daar eens contact over opnemen: *klik hier*
Heb je aanvullingen of opmerkingen: plaats hieronder een reactie…
< contact opnemen >
Quotes:
Neem gerust contact met me op voor een afspraak door hier te klikken*…
Kink in de Relatie: Kink Aware Coaching 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.