een driehoeksrelatie
anoniem vroeg (op Tumblr):
Ik ben aan het daten en vraag me af wanneer ik nou over poly moet beginnen. Ik zie er een beetje tegenop omdat ik ‘m niet af wil schrikken.
Answer:
Voorop staat natuurlijk. Jij moet he-le-maal niks! Je mag -als je dat wilt- echt nog jaaaaaren in de kast blijven terwijl je weet dat je eigenlijk iets anders wilt…
hm, klinkt misschien niet aantrekkelijk als ik dat zo zeg? ik bedoel het namelijk niet flauw of cynisch want zonder dollen: het heeft alles te maken met de vraag hoe zeker jij bent van jouw gevoelens.
Hoe zeker ben je van jezelf?
Lijkt poly je leuk maar heb je nog nooit daadwerkelijk non-monogamie beleefd?.. Heb je er wel over gedacht maar het er nog nooit echt over gehad? Dan tja, als je een prachtige partner hebt die op veel gebieden aantrekkelijk voor je is en ook een beetje openminded lijkt te wezen, dan kan je natuurlijk het risico lopen dat jij wel “bijtrekt” …dat je misschien toch niet zo non-monogaam bent als jij nu misschien denkt. Maar dan loop je dus wèl het risico dat je over een paar jaar alsnog uit de kast moet komen of dat je moet gaan kiezen voor vreemd gaan om je gevoelens een plek te geven…
En nee, dat bedoel ik ook niet eens grappig. Dit is namelijk precies het verhaal van een inmiddels best een aantal mensen die ik coach ben tegen gekomen. Ze wisten al wel dat ze poly waren, vonden het lastig om te zeggen en omdat ze er zelf niet over begonnen wist hun partner ook niet dat dit een onderwerp was om aan te snijden (iets belangrijks niet zeggen is soms ook een vorm van leugen). Maar na jaren begon het toch te trekken, kwamen ze een mooie mogelijkheid tegen die zo mooi was dat ze ‘m niet konden laten liggen en ineens keken ze in de spiegel en zagen daar iemand die vreemd gegaan was (en geloof me dan wordt het nog véél lastiger om je relatie te openen)…
Dus ik zeg altijd: “the sooner the better…”
Iemand moet jou toch willen zoals je bent?
Je kan natuurlijk gaan wachten met het te zeggen maar als je er voor jezelf van overtuigd bent dat jij poly bent en iemand heeft helemaal niks met poly… waarom zou je dan wachten om iemand er op een later moment achter te laten komen dat hij/zij jou uiteindelijk toch niet wil? Dat geeft toch uiteindelijk vooral onnodig drama?
Dus wacht niet te lang en ik raad altijd aan: zeker ergens vóór de eerste date waarbij iemand tijd, moeite of geld in jou investeert als date. Als je het dan namelijk halverwege de avond gaat zeggen en jouw date heeft niks met poly dan kan gebeuren dat de avond in één keer in een drama eindigt.
…Als iemand in een restaurant reserveert, als iemand jouw film betaalt, als iemand twee uur achter haar kaptafel zit om zich voor jou extra mooi te maken, als iemand een date apart met jou heeft en daarvoor dus andere dingen laat staan.
En zeker als iemand laat weten de hoop te hebben dat jij bent wat het hart begeert… laat het ergens tussendoor vallen in een Whatsappje, een mailtje of een telefoongesprek. Iets over je vriend(in) die het OK vindt, iets over een date met je vorige vriend(innet)jes die zo leuk was, een anekdote over daten en dat je eerst even je vriend(innet)je wilde bellen voordat je het bed ging delen met een nieuwe partner en dat dit een beetje awkward was…
Uitzondering op dee regel zijn natuurlijk bootycalls en one-night-stands…
(hoewel je die misschien ook nog wel echt… leuker kan maken als je het wèl zegt) 🙂
Of het is gewoon een gespreksonderwerp
Of natuurlijk: maak er een gewoon gespreksonderwerp van in deze kennismakingsfase van iets dat mogelijk jullie relatie gaat worden. Zeker als je nog niet helemaal zeker bent van jezelf in deze.
Begin er over!
Het is geen besmettelijke ziekte, het is wie je bent! Eigenlijk juist als je er nog niet zeker over bent dan kan je maar beter zeggen dat je met die gedachte speelt, dan kan iemand met je meedenken en kijken wat jullie er samen van vinden. Dan kan je misschien samen zoeken naar een vorm die bij jullie als koppel past.
Maar dit was een vraag…
Maar als je me deze vraag stelt… dat zie je er dus waarschijnlijk tegenop om het te zeggen…
Misschien inderdaad vanuit onzekerheid?
Gun jezelf misschien eens een paar gesprekken om dat wat te onderzoeken zodat je ook ècht kunt gaan daten als jezelf.
Of anders dan is het misschien de ‘good old’ twijfel “of ik wel de moeite waard ben?”
Ik kan niet anders zeggen dan: “Welcome to the club! Dat is zó’n normale twijfel helaas. Ik ken hem in mijn eigen leven en eigenlijk vrijwel iedereen die eerlijk is naar zichzelf.
Dus dan zou ik verder nog willen zeggen: “Hé je bent blijkbaar openminded en slim genoeg om iets buiten ‘het gewone’ te willen proberen! intelligence is sexy!!!“
Je kunt ook deze partner laten vallen en voortaan natuurlijk ook gewoon die hele fase overslaan door verder alleen maar mensen gaan daten waarvan je tevoren weet dat ze non-monogaam zijn. Dat voorkomt een hoop gedoe maar het maakt natuurlijk wel de vijver waarin je vist een stukje kleiner.
keuzes, keuzes, keuzes 🙂
Heb je hier wat aan?
Als ik je kan helpen om de woorden te vinden, laat je me het weten?
contact: *klik hier*
Hans, KinkAwareCoach.com
Heb je aanvullingen of opmerkingen: plaats hieronder een reactie…
< contact opnemen >
Neem even contact met me op voor een afspraak door hier* contact op te opnemen…
Kink in de Relatie: Kink Aware Coaching 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.